تقسیم و حل
وقتی یه نفر به یه موضوعی از زاویه‌ی خودش نگاه کنه و اون موضوع رو با نگاه خاص خودش ببینه و با ادبیات خاص خودش بنویسه، یه اثر خاص و منحصر به فرد و متفاوت ایجاد کرده ... یه اثری که هیچ‌کس دیگه توی دنیا قادر به تولیدش نیست!
دارم کتاب «از دو که حرف می‌زنم از چه حرف می‌زنم» هاروکی موراکامی رو می‌خونم! یادداشت‌های شخصیش هست در مورد دویدن و نوشتن ...
به قول دکتر لی، کارهای خیلی بزرگ معمولاً از مجموعه‌ای از گام‌های کوچیک تشکیل شدن. کسی موفق می‌شه کار بزرگی انجام بده که به تبعیت از یک سری قاعده‌ی کوچیک «ادامه بده» ... به این‌جور راه‌حل‌ها توی دنیای کامپیوتر می‌گیم «تقسیم و حل» ... یکی ممکنه فکر کنه من خیلی باهوش و خفنم و بخواد بیاد برای مسئله‌ش یه راه‌حل مستقیم پیدا کنه اما شاید راه‌حل مستقیمش «شدنی» نباشه! در آخر ممکنه کسی موفق شه که اون قواعد کوچیک رو رعایت کرده و استمرار داشته ...
شاید مسئله‌ی نوشتن رو هم بشه به زیر مسئله‌های دیدن از نگاهِ خود و نوشتنِ نظرات خود با ادبیات خود، تقسیم کرد!
