رَهِ پنهان
پنجشنبه, ۱ اسفند ۱۳۹۲، ۰۵:۴۶ ب.ظ
همان‌قدر که وقتی یک نفر را دوست داشته باشم، در کنارش حس خوبی پیدا می‌کنم، اگر کسی را دوست نداشته باشم، حضورش حالم را بد می‌کند!
این حس‌ها هیچ ربطی به حرف یا نگاه یا تماس یا هیچ چیز دیگری هم ندارد و دقیقاً به فاصله‌ی اقلیدسی من با آدم‌ها مربوط است!
می‌توانم چشمانم را ببندم و بی هیچ سخنی، لذت ببرم از حضور کسی که دوستش دارم و می‌توانم چشمانم را بدوزم به صفحه‌ی مانیتور و در گوشم هدفون را فرو کنم و با صدای بلند موسیقی گوش کنم و حضور کسی که دوستش ندارم، حالم را بد کند!
