تولد

جنین توی رحم مادر، توی یه جای کثیف (از نظر ما) و خونی زندگی می‌کنه و از خون تغذیه می‌کنه ... وقتی قراره جنین به دنیا بیاد، دلش نمی‌خواد! حتی وقتی بهش وعده می‌دن که اونجا کلی چیزهای قشنگ هست، کلی غذاهای خوشمزه هست و یه دنیای رنگ وارنگ منتظرته، بازم خر نمی‌شه و دلش می‌خواد همونجا بمونه ... توی رحم مادرش ... نزدیک‌ترین جا به مادرش ... دلش نمی‌خواد امنیت و آرامش رحم مادرش رو با هیچ‌چیز عوض کنه ...
اما با هزار تا زور و فشار، پرتابش می‌کنن به دنیای جدیدش ... یک پرتاب دردناک ... و نوزاد زندگیشو با گریه شروع می‌کنه ...
منم شاید در وضعیت مشابهی باشم ... دارم به مرحله‌ی پرتاب نزدیک می‌شم و این مرحله درد داره ... هم برای من و هم مادرم ...