سیه و سپیدم: ابلق!

توی آلبوم جدید همایون شجریان (نه فرشته‌ام، نه شیطان)، همه هیچم، که با «نه فرشته‌ام، نه شیطان، کی‌ام و چی‌ام؟ همینم!» شروع می‌شه رو دوست داشتم ... البته ترانه‌ش بیشتر از موسیقیش به دلم نشست .... ترانه‌ای از حسین منزوی که انسان رو با ویژگی‌ها و توانایی‌های انسانیش توصیف می‌کنه!

نه فرشته ام، نه شیطان، کیم و چیم؟ همینم!
نه ز بادم و نه زآتش، که نواده‌ی زمینم!
منم و چراغ خردی که بمیرد از نسیمی   
نه سپیده دم به دستم، نه ستاره بر جبینم
منم و ردای تنگی که به جز من‌اش نگنجد   
نه فلک بر آستانم، نه خدا در آستینم
نه حق حقم، نه نا حق. نه بدم، نه خوب مطلق 
سیه و سپیدم: ابلق! که به نیک و بد عجینم
نه برانمش. نه در بر، کشمش. غم است دیگر!
چه بگویم از حریفی که من‌اش نمی گزینم؟
نزنم نمک به زخمی که همیشگی است، باری،
که نه خسته‌ی نخستین، نه خراب آخرینم
تب بوسه ایم از آن لب، به غنیمت است امشب  
که نه آگهم که فردا، چه نشسته در کمینم

پ.ن: خواستم فقط بعضی مصرع‌هاش رو بنویسم، نتونستم انتخاب کنم! بعد تصمیم گرفتم اونایی که بیشتر دوس دارم رو هایلایت کنم، دیدم همه‌شون خیلی خوبن!

باران تویی

آلبوم «باران تویی» اولین آلبوم گروه موسیقی چارتار هست ...

آلبومش رو دوست داشتم ... من که تخصص ندارم ولی از نگاه یک شنونده‌ی عام، به نظرم شعراش خوب بود و موسیقیش دلنشین ... بعضی از بخش‌هاییش که دوست داشتم رو اینجا می‌نویسم ...

*

تو می‌روی که ابرِ غم ببارد ...

*

سحر ندارد این شب تار ... مرا به خاطرت نگه دار ...

*

پیدا کن تو مرا ... این فاصله چیست؟!

*

شب می‌بارد از سر مویت ...

*

هر گوشه‌ای از شور آواز من پیدا می‌شود قصیده‌ی تو ...

*

طلوع نگاه، شروع شراب از مختصات نام توست ... ایمان من در حلقه‌ی هندسه‌ی اندام توست ...

*

ببار ای ابر مِی‌اندود من، مستانه‌ام کن

بسوز اندیشه را، از بیخ و بن دیوانه‌ام کن

چو رودی بر روانم شو روان، ای دولت شب

بکَن تن را ز من، من را ز جان، جانانه‌ام کن ...

*

باران تویی

به خاک من بزن

*

تو کوچه کوچه مرا بلدی ...

*

من به جز آبی نگاهت، آسمانی نمی‌شناسم ...

*

رسیده‌ای

نچینمت

منم حریفِ کالِ تو

*

می‌نوشم از چشمان تو

جرعه به جرعه شعر نو

*